تشریح قوانین میزان آلودگی مواد غذایی صادراتی به اروپا
Visitors have accessed this post 558 times.
در این مطلب به تشریح قوانین میزان آلودگی مواد غذایی صادراتی میپردازیم. آلاینده های غذایی مواد ناخواسته و مضر موجود در مواد غذایی هستند که می توانند باعث بیماری مصرف کننده شوند.
این مواد ممکن است در نتیجه مراحل مختلف تولید، بسته بندی، حمل و نقل یا نگهداری در مواد غذایی وجود داشته باشد و یا ممکن است از محیط بیرونی وارد شوند.
فهرست مطالب
تشریح قوانین میزان آلودگی مواد غذایی صادراتی
اتحادیه اروپا اقدامات سختگیرانه و گسترده ای را برای به حداقل رساندن آلاینده ها در مواد غذایی انجام داده است. مقررات کمیسیون اروپا حداکثر سطوح را برای آلاینده های خاص در محصولات غذایی maximum levels for certain contaminants تعیین می کند.
این مقررات به طور مکرر به روز می شود و جدا از محدودیت های تعیین شده برای مواد غذایی عمومی تعدادی محدودیت آلاینده خاص برای محصولات خاص وجود دارد.
رایج ترین الزامات در مورد آلاینده ها در میوه ها و سبزیجات فرآوری شده مربوط به آلاینده های میکروبیولوژیکی، مایکوتوکسین ها و باقیمانده آفت کش ها است.
1.آلودگی توسط اجسام خارجی
حشرات یک مسئله آلودگی مهم برای میوه های خشک وارداتی به بازار اروپا را تشکیل می دهند. ممکن است حشرات مرده در بسته بندی پیدا شوند، اما برخی از انواع حشرات می توانند در داخل میوه رشد کنند و در طول نگهداری به رشد خود ادامه دهند.
به منظور جلوگیری از آلودگی با حشرات، تامین کنندگان کشورهای در حال توسعه باید اقدامات پیشگیرانه مانند بخور و دود دادن را اجرا کنند.
هنگام استفاده از بخور، فقط از بخورهای تایید شده رسمی استفاده کنید. به عنوان مثال، متیل بروماید به عنوان یک ماده بخور در اتحادیه اروپا ممنوع است.
انواع دیگر آلودگی با اجسام خارجی شامل خاک، سنگ، شیشه یا قطعات فلزی (به عنوان مثال از ماشین آلات و ابزار کشاورزی) است.
استفاده از آشکارسازهای نوری، فلزی و مشابه برای جلوگیری از این نوع آلودگی توصیه می شود. با این حال، سورت فیزیکی و کنترل چشمی همیشه توصیه می شود، حتی اگر آشکارسازها نصب شده باشند.
2.کاهش خطر آلودگی های میکروبیولوژیکی
دلایل اصلی رد مرزی برای میوه ها و سبزیجات فرآوری شده وارداتی ، مربوط به آلودگی میکروبیولوژیکی است. رایج ترین انواع آلاینده های میکروبیولوژیکی در میوه ها و سبزیجات فرآوری شده سالمونلا، اشریشیا کلی، لیستریا و ویروس هایی مانند نوروویروس و ویروس های هپاتیت A هستند.
مقررات اروپا در مورد معیارهای میکروبیولوژیکی برای مواد غذایی محدودیت هایی را برای میکرو ارگانیسم های بیماری زا، سموم و متابولیت های آنها تعیین می کند.
3.کنترل مایکوتوکسین ها
مایکوتوکسین ها مواد سمی هستند که توسط قارچ هایی که معمولاً به عنوان کپک شناخته می شوند تولید می شوند. این سموم بسیار پایدار هستند و می توانند در فرآیندهای شدید مانند عملیات حرارتی زنده بمانند.
شایع ترین آلودگی های مایکوتوکسین در بخش میوه و سبزیجات فرآوری شده آفلاتوکسین، اکراتوکسین A و پاتولین است.
آفلاتوکسین ها رایج ترین مایکوتوکسین هایی هستند که در آجیل های خوراکی به ویژه در بادام زمینی، پسته و فندق یافت می شوند. آنها همچنین اغلب در انجیر خشک یافت می شوند.
محدودیت هایی برای آفلاتوکسین در اکثر آجیل های خوراکی و میوه های خشک تعیین شده است. اکراتوکسین A یک مایکوتوکسین است که بیشتر در میوه های خشک به ویژه انگور و همچنین در آب انگور یافت می شود.
پیشگیری از اکراتوکسین A آسان نیست زیرا ظاهر آن به شرایط آب و هوایی مرتبط است.
برای کنترل مایکوتوکسین ها به بهترین وجه ، با روش های مناسب پس از برداشت، مانند برداشت به موقع یا خشک کردن مناسب پس از برداشت حاصل می شود.
شرایط رطوبت و دمای مناسب در حین نگهداری و حمل و نقل و شناسایی و حذف به موقع مواد آلوده از زنجیره تامین مواد غذایی نیز از اقدامات کنترلی مهم است.
به عنوان مثال، سورت و تفکیک رنگ اغلب برای حذف آجیل های کپک زده از محموله های فله استفاده می شود.
4.استفاده محدود از آفت کش ها
اتحادیه اروپا حداکثر سطوح باقیمانده (MRL) را برای آفت کش ها در داخل و روی محصولات غذایی تعیین کرده است. اگر محصول شما حاوی بقایای آفت کش های غیرقانونی یا مقادیر بالاتر از حد مجاز باقی مانده آفت کش باشد، می توان آن را از بازار اروپا خارج کرد.
عموم مردم در مورد باقی مانده آفت کش ها بسیار نگران هستند. هم سازمان‌های دولتی و هم سازمان‌های غیردولتی مکرراً نمونه‌ها و آزمایش‌هایی را انجام می‌دهند که اغلب در صورت یافتن بقایایی منجر به سرزنش عمومی و شرمساری صنعت می‌شود.
اتحادیه اروپا به طور مرتب فهرستی از آفت کش های تایید شده ای a list of approved pesticides را که برای استفاده در اتحادیه اروپا مجاز هستند منتشر می کند.
این فهرست به طور مکرر به روز می شود و تمایل کلی به کاهش محدودیت های آفت کش ها وجود دارد. 60 تغییر در این فهرست در طول سال 2020 صورت گرفت.
دستورالعمل اتحادیه اروپا در مورد حداکثر میزان باقیمانده آفت کش ها European Union Directive on Maximum Residue Levels of Pesticides (pdf) این MRL ها را تعریف می کند و بنابراین باید مرتباً بررسی شوند.
برخی از تغییرات مهم اخیر شامل سطح کلرپیریفوس level of Chlorpyrifos است که از نوامبر 2020 روی 0.01ppm تنظیم شده است و ممنوعیت دی متوات و امتوات dimethoate and omethoate در گیلاس.
در سال 2020 اتحادیه اروپا مجموعه‌ای از سیاست‌ها و اقدامات تحت عنوان قرارداد سبز اروپا را با هدف پایدارتر کردن اقتصاد اروپا و بی‌طرف‌تر کردن آب و هوا تا سال 2050 اجرا کرد.
این برنامه همچنین شامل کاهش 50 درصدی استفاده از آفت‌کش‌ها است. افزایش سهم زمین های کشاورزی مورد استفاده برای کشاورزی ارگانیک تا سال 2030 به 25 درصد خواهد رسید.
5.کنترل کلرات و پرکلرات
یکی از جدیدترین تغییرات، سطح کلرات است. برای اکثر میوه ها و سبزیجات (از جمله منجمد) 0.05 میلی گرم بر کیلوگرم، برای خرما و انجیر 0.3، برای زیتون 0.7 و برای آجیل خوراکی 0.1 تنظیم شده است.
قوانین مربوط به سطوح کلرات در ژوئن 2020 لازم الاجرا شد. کلرات دیگر به عنوان آفت کش مورد تایید نیست، اما می تواند با استفاده از آب کلر در طول فرآوری با مواد غذایی در تماس باشد.
منبع دیگر وجود کلرات ، ممکن است استفاده از شوینده های کلردار مورد استفاده برای تمیز کردن تاسیسات و تجهیزات پردازش باشد.
6.مقادیر محدودی از فلزات سنگین و متالوئیدها
فلزات سنگین به دلیل حضورشان در محیط، در نتیجه فعالیت‌های انسانی مانند کشاورزی، صنعت یا اگزوز ماشین‌ها یا در اثر آلودگی در طول پردازش و ذخیره‌سازی مواد غذایی، می‌توانند به‌عنوان پسماند در مواد غذایی ایجاد شوند.
مقررات اتحادیه اروپا در مورد آلاینده های غذایی محدودیت هایی را برای سرب (میوه، آب میوه، انواع سبزیجات)، کادمیوم (میوه و سبزیجات)، جیوه (مکمل های غذایی) و قلع (مواد غذایی و نوشیدنی های کنسرو شده) تعیین می کند.
در بخش میوه و سبزیجات فرآوری شده، وجود سرب یا کادمیوم بالا را می توان در میوه ها و سبزیجات منجمد و همچنین در رنگ های استفاده شده در مواد بسته بندی شیشه ای یافت.
غلظت های بالاتر قلع در میوه ها و سبزیجات کنسرو شده در نتیجه حل شدن پوشش قلع یا صفحه قلع یافت می شود.
با این حال، از آنجایی که قوطی‌های قلع در حال حاضر معمولاً دارای پوشش متفاوتی در داخل هستند، هشدارهای اخیر زیادی در مورد قلع در محصولات کنسرو شده وجود ندارد.
7.پرتو دهی
پرتودهی راهی برای مبارزه با آلودگی میکروبیولوژیکی است اما استفاده از آن توسط قوانین اتحادیه اروپا برای میوه ها و سبزیجات فرآوری شده و آجیل خوراکی محدود شده است.
قانون حفاظت در برابر اشعه اروپا و قانون آلودگی رادیواکتیو European radiation protection legislation and radioactive contamination legislation حداکثر سطوح مجاز آلودگی رادیواکتیو در مواد غذایی را تعریف می کند. آزمایشات پرتودهی معمولاً توسط خریداران اروپایی برای بسیاری از محصولات غذایی درخواست می شود.
برای برخی از محصولات، مانند قارچ های خشک جمع آوری شده وحشی یا میوه های وحشی، این کنترل حتی بیشتر است. میوه‌ها و قارچ‌های جمع‌آوری‌شده وحشی اگر در مناطقی که حوادث هسته‌ای قبلی جمع‌آوری شده‌اند، ممکن است تشعشعات را جذب کنند.
8.استرهای گلیسیدیل
محصولات مبتنی بر گلیسرول آلاینده‌هایی هستند که در روغن‌های گیاهی و در مقادیر کمتر در برخی از غذاهای فرآوری‌شده مانند آماده‌سازی شده و خشک شده برای سوپ، محصولات غلات صبحانه، میان وعده‌ها و محصولات سیب‌زمینی یافت می‌شوند.
در سال 2018، اتحادیه اروپا حداکثر سطوح جدیدی را برای استرهای گلیسیدیل maximum levels for glycidyl esters (pdf) در مواد غذایی برای اهداف پزشکی خاص و/یا در نظر گرفته شده برای نوزادان و کودکان خردسال منتشر کرد.
9.هیدروکربن های آروماتیک چند حلقه
یک مشکل خاص مربوط به تولید چیپس موز، وجود بنزو (a) پیرن و هیدروکربن‌های آروماتیک چند حلقه‌ای (PAH) است. این ترکیبات آلی سمی ممکن است در حین سرخ کردن برش های موز در روغن نارگیل تشکیل شوند.
مقررات اروپایی آلاینده‌ها اصلاحیه‌ای را برای حداکثر سطوح هیدروکربن‌های آروماتیک چند حلقه‌ای maximum levels of polycyclic aromatic hydrocarbons (pdf) به‌طور خاص برای چیپس‌های موز از سال 2015 تنظیم کرده است.
در سال 2020، مقامات کنترل مواد غذایی در آلمان توصیه ای در مورد “سطوح معیار” برای محتوای هیدروکربن های روغن معدنی (MOH) ارائه کردند.
این سطوح معیار (غیر قانونی) برای MOH روی 4 میلی گرم بر کیلوگرم تنظیم شده است و فقط برای بازار آلمان اعمال می شود.
- آکریل آمید
آکریل آمید یک آلاینده است که ممکن است در غذاها در هنگام پخت، سرخ کردن، پختن یا برشته کردن در دمای 120 درجه سانتیگراد یا بالاتر ایجاد شود.
10.سموم خاص گیاهی
برخی از سموم ممکن است به طور طبیعی در قسمت های میوه یا سبزیجات یا در علف های هرز وجود داشته باشد که می تواند محصولات مزرعه را آلوده کند.
مهم ترین سموم گیاهی برای میوه ها و سبزیجات فرآوری شده عبارتند از تروپان، آلکالوئیدهای پیرولیزیدین و سیانید.
وجود آلکالوئیدهای تروپان برای هسته های کامل، آسیاب شده، ، ترک خورده یا خرد شده زردآلو که در بازار برای مصرف کننده نهایی عرضه می شود، کنترل می شود.
هسته زردآلو خام حاوی ماده طبیعی آمیگدالین است – یک گلیکوزید سیانوژن که منجر به آزاد شدن سیانید در طول هضم هسته‌ها در روده انسان می‌شود.
هسته زردآلو خام و فرآوری نشده، چه نوع تلخ و چه شیرین، نباید برای مصرف انسان فروخته شود، مگر اینکه سطح سیانید مطابق با ML 20 میلی گرم بر کیلوگرم باشد که در قانون legislation (pdf) تعیین شده است.
آلاینده هایی مانند تروپان و آلکالوئیدهای پیرولیزیدین می توانند از علف های هرز خاص به میوه ها و سبزیجات منتقل شوند. نمونه‌های رایج علف‌های هرز سمی عبارتند از: راگورت (Jacobaea vulgaris)، داتوره استرامونیوم، سیاه‌شب (Solanum nigrum) و جوانه سیب‌زمینی.
به منظور جلوگیری از این آلودگی، توصیه می شود اصول مدیریت تلفیقی آفات (IPM) مانند فاصله کاشت ایمن از مناطق بالقوه خطر و حذف فیزیکی علف های هرز در مراحل اولیه رشد را رعایت کنید.
11.نیترات ها
سطح نیترات در اسفناج منجمد کنترل می شود.
این موضوعات تشریح قوانین در مورد آلودگی مواد غذایی بوده است.
